Γιορταζοντας...

Sent using BlackBerry

Φτάσαμε!

Είμαστε ολοι στο dusseldorf! Η περιπέτεια τελείωσε με τις καλύτερες εντυπωσεις, με χαρουμενα προσωπα και με μια εντυπωσιακη υποδοχή απο εκατοντάδες υπαλληλους της Vodafone και συγγενείς των συμμετεχόντων. Οι δρόμοι γύρω από το κεντρικο κτίριο της Vodafone είχαν κλείσει απο την αστυνομία και στο προαύλιο στήθηκε μεγαλο παρτυ υποδοχής.

Η κούραση εμφανής σε αρκετούς, αλλα η χαρα και η ικανοποίηση μεγάλες. Μια μικρή πικρία απο τη Ντιανα η οποία έχασε τη διαδρομή της τελευταίας μέρας μια και δεν είχε ποδήλατο, αλλα οι εμπειρίες ηταν τόσες πολλές για όλους μας, που κι αυτο γρήγορα ξεχάστηκε. Αλλωστε η Ντιανα εχει τα περισσότερα χλμ σε GBI απο όλους μας, μια και είναι η μόνη απο την ομάδα που ηταν και στην περσινή διοργάνωση.

Ενα ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ σε όλους.

Τις επόμενες μέρες θα εμπλουτισουμε τα blog μας με πολυ περισσότερο οπτικο υλικο (φωτογραφίες και βιντεο) καθώς και με αναλυτικες περιγραφές και εντυπώσεις απο ολα τα μέλη της ομάδας.





Sent using BlackBerry

Κι άλλος Ρηνος...

Αφήσαμε πίσω μας το γραφικό St. Goar, και συνεχισαμε κατα μήκος του Ρηνου. Η διαδρομή επιπεδη και το σκηνικο στην αρχη παρόμοιο με το χθεσινό: ποταμοπλοια, κάστρα και απεραντα λιβάδια. Σταδιακά το σκηνικο αλλαξε. Περναγαμε μεσα απο χωρια που δεν είχαν τον παραδοσιακο χαρακτήρα των αντίστοιχων χθεσινών. Αυτά ηταν περισσότερο τουριστικά, έμοιαζαν περισσότερο με καλοκαιρινα θέρετρα. Διασταυρωθηκαμε με εκατοντάδες ανθρωπους που έκαναν τη βόλτα τους, το τζόκινγκ τους ή την ποδηλαταδα τους. Χωρίς αγχος και χαμογελαστοι.

Καλυψαμε τα 120 km με μ.ω.τ. 23km/h. Ήμασταν οι γρήγοροι σήμερα. Περάσαμε πανω απο το Ρηνο, μεσα απο τη Βόννη και καταλήξαμε σε ξενοδοχείο εξω απο την Κολωνια.

Ειχαμε όμως κάποια άσχημα νεα. Η Ντιανα συγκρούστηκε σχεδόν μετωπικα με Γερμανίδα ποδηλατισσα (σε ποδηλατοδρομο). Η Γερμανίδα έφυγε μόλις σηκώθηκε χωρίς να ασχοληθεί με τη Ντιάνα!!! Απαράδεκτη! Η Ντιανα χρειάστηκε να περάσει απο το νοσοκομείο για να σιγουρευτει οτι δεν είχε σπάσει κάποιο πλευρό. Ευτυχως τη γλίτωσε μονο με μερικές γρατζουνιες. Ο μπροστινός τροχός της όμως αχρηστευτηκε. Μάλλον δε θα συμμετεχει στην αυριανή τελευταία μερα.

Το βραδυ χαλαρωσαμε στο ξενοδοχειο, με σνιτσελ και μπυρες!

Sent using BlackBerry

Ρηνος (2)

Sent using BlackBerry

Ρηνος (1)

Sent using BlackBerry

Δίπλα στο Ρηνο

Sent using BlackBerry

Αμπελωνες, καστρα και ποταμοπλοια του ... Ρηνου

Σήμερα μετακινηθηκαμε το πρωι με λεωφορεία. Το προγραμμα προέβλεπε μετακίνηση απο τη Βασιλεία (Basel) στο Mainz και στη συνέχεια ποδηλασία απο το Mainz μέχρι το St. Goar. Ηταν 62 km παράλληλα με το Ρηνο, σε μια καταπληκτική διαδρομη, πληρως σηματοδοτημενη, κατα 90% σε δρόμους αποκλειστικά για ποδήλατα. "Ζωγραφιά" τη χαρακτήρισε τη διαδρομή ο Μάνος και συμφωνήσαμε ολοι. Διαφορετικο το τοπίο σε σχέση με την Ελβετία. Επίπεδη διαδρομή, διπλα στο ποτάμι, με θεα γραφικά χωριά, δεκάδες μεσαιωνικους πύργους, ποταμοπλοια να κινούνται νωχελικα, αμπελώνες, δασικές διαδρομές και κοσμο να βολταρει χαλαρά.

Είχαμε υποσχεθεί οτι θα συνοδευσουμε τις κοπέλες σήμερα, και κρατησαμε την υπόσχεση μας. Διατηρησαμε κατάλληλο ρυθμο, φτιάξαμε γκρουπακια για να τους κόψουμε τον αέρα (είχε αρκετο σήμερα) και τις φέραμε στο τερμα χωρίς άγχος. Νομίζω πως το χάρηκαν πκαι το απόλαυσαν πολυ. Κι εμείς το απολαυσαμε, αφου είχαμε την ευκαιρια να ποδηλατησουμε σε πιο χαλαρό τεμπο.

Η άφιξη στο St. Goar, σε σχεση με τα της διαμονης, ηταν επιστροφή στον πολιτισμο. Διαμονή σε τρικλινα δωμάτια σε καλο ξενοδοχειο με ολες τις ανέσεις!


Sent using BlackBerry

Fw: Ελβετία - Μέρα 4

Να μην επαναλαμβανομαι... Σε ο,τι αφορά τα τοπία, τις παραστάσεις και τις εντυπώσεις, τα λογια είναι φτωχά. Απεραντα λιβάδια, δάση, ποτάμια, πολλές αγελάδες (!), υπέροχα γραφικά χωριουδακια, κλπ.



Ποδηλατικα, η Ελβετία παραμένει στο μυαλο μου ως ενας ποδηλατικος παράδεισος. Το σηματοδοτημενο μονοπάτι που ανεφερα και σε προηγούμενο post, συνέχισε να μας κάνει παρεα, να μας οδηγει στον προορισμο μας. Οι οδηγοί σέβονται και προστατεύουν τους ποδηλάτες. Εννοείται οτι κινούμενος σε ποδηλατοδρομο έχεις προτεραιότητα! Σε γενικές γραμμές μπορείς να κινηθεις χωρίς κανένα ιχνος άγχους.



Σήμερα ξεκινήσαμε απο τη Βασιλεία με βροχη. Ευτυχώς κράτησε λιγότερο απο μια ωρα. Μετα είχαμε συννεφιά και λιγο κρυο, οποτε συνεχισαμε γρήγορα και χωρίς προβλημα. Είχαμε και κάμποσα χλμ. σε χωματοδρομο, που ηταν μάλιστα λασπωμενος. Δεν ηταν το καλύτερο μου, αλλα είχε κι αυτο την πλάκα του. Συνολικά καλυψαμε 120 χλμ. Σε λιγο περισσότερο απο 5 ωρες. Η ανάβαση της ημέρας ηταν 400 μέτρα σε 5 χλμ. Ενας "κρεμαστος λαγος" δηλαδή. Εύκολο!



Η ελληνική ομάδα συνεχίζει ακάθεκτη. Σήμερα ήμασταν οι 6 απο τους 8, την περισσότερη ωρα μαζι. Τα κορίτσια μας συνεχίζουν κανονικά, παρα τις κάποιες αντιξοότητες. Η Χριστίνα ψάχνει ακόμα να βρει ενα γκρουπ που να της ταιριάζει! Παρόλα αυτα, συνεχίζει ενίοτε και μόνη της! Η Ντιανα ταλαιπωρείται απο διάφορες ατυχιες. Αύριο εχουμε μονο 60 χλμ. Και συμφωνήσαμε να παμε ολοι μαζι (και οι 8).



Τα σημαντικά θέματα που προκύπτουν στη διαδρομή έχουν κυρίως να κάνουν με την πλοήγηση. Παρα την ύπαρξη ειδικών πινακίδων που δείχνουν τη διαδρομή του ποδηλατικό δρόμου νο. 3, είναι πολλες οι περιπτώσεις που πρέπει. Α βασιστουμε στη διαισθηση. Η ύπαρξη GPS (ευτυχώς στην ελληνική ομάδα εχουμε 2) είναι απαραίτητη.



Οταν η ταχύτητα ξεπερνάει τα 25 χλμ/ωρα, σχηματιζουμε γκρουπακια (μονη σειρά επιτρέπεται - διπλή οχι) και πάμε "τρένο". Στάσεις μικρές για φωτο.και νερο (Βρισκουμε πηγές στο δρομο η αγοράζουμε απο χωρια).



Η διαμονη είναι σε καταλυματα του ελβετικού στρατού. Πολλα μέτρα κατω απο τη γη, σε θαλάμους με κουκετες. Άλλοτε καθαρά και αξιοπρεπή , άλλοτε ελεεινα και τρισαθλια. Θυμήθηκα το Διδυμότειχο... Η κούραση βέβαια είναι αρκετή, οποτε ο ύπνος δεν είναι προβλημα.



Φεύγω απο την Ελβετία έχοντας συμπληρώσει περισσότερο απο το μισο GBI , γεμάτος εμπειρια, χορτασμενος απο φυσική ομορφιά και ποδηλατικα πιο έμπειρος.



Στη συνέχεια ο Ρηνος!



Sent using BlackBerry

Fw: 3η Μέρα

Μικρο post γιατί εχω ξεμεινει απο μπαταρία. Ολα καλα. Ανέβηκα στα 2100 χωρίς στάση. Χιόνια παντού, κρυο και πλακόστρωτο αντι για ασφαλτο. Το περιφημο περασμα του st. Gotthatd. Μετα τρελή κατάβαση και στη συνέχεια υπέροχη διαδρομή γύρω απο τη λίμνη της Λουκερνης. Συνολική απόσταση 110 χλμ. Με μεση ταχύτητα 20 χλμ / ωρα.



Μέχρι και σε καραβάκι μπήκαμε για να διασχίσουμε τη λίμνη. Υπέροχη διαδρομή και παλι, με σημαδεμενο ποδηλατοδρομο. Πέρασμα απο τουνελ - σε ειδική λωρίδα παρακαλώ - μεσα απο απίθανα γραφικά χωριά, διπλα σε λίμνες, πανω απο ποτάμια, μερικές φορές σε χωματοδρομους.



Περισσότερα οταν προλάβω να φορτισω!



Sent using BlackBerry

Fw: Ποταμια, βουνά, δαση και χιονισμενες βουνοκορφες

Ούτε που θυμάμαι πόσες γέφυρες πέρασα σήμερα. Και να'τανε μονο οι γεφυρες! Όλη η σημερινη διαδρομή ηταν υπέροχη. Αφωνοι μείναμε απο την ομορφιά. Διασχισαμε φαράγγια, κινούμενοι παράλληλα με τραινα και αυτοκίνητα, παντα με ασφάλεια, σε ξεχωριστή ποδηλατο-λωριδα, δίπλα σε ρυακια με τρεχουμενο νερο και μικρούς καταρράκτες, μεσα σε πυκνά δάση, με θεα χιονισμενες βουνοκορφες.



Θα ξαναερχομουν εδώ να ποδηλατισω οποιαδήποτε στιγμή! Κι ας ηταν ανελέητη η ανηφόρα. Κάναμε 60 km σήμερα σε 3 ωρες και 8 λεπτά. Δηλαδή μ.ω.τ. λιγο πανω απο 19 km/h. Αν λάβει κανείς υποψη οτι τα 30 km ηταν ανηφόρα και μάλιστα με μεση κλίση πανω απο 7%, μια χαρα ηταν!



Ο,τι και να πω για τη σημερινή μερα είναι λιγο. Έφτασα στο Airolo ενθουσιασμένος. Λογικά θα έπρεπε να σιχτιριζω με τόσες ανηφορες!



Τα καλα νεα της ομάδας είναι οτι η Χριστίνα συνεχίζει κανονικά (το είχα πει, είναι δυνατή η Χριστινα, δεν καταλαβαίνει απο μικροτραυματισμους).



Αυτή τη στιγμή έχουν ηδη τερματίσει τη δεύτερη μερα τα 6 απο τα 8 μέλη της ελληνικης ομάδας. Περιμενουμε και τα κοριτσια σε λιγο!



Είμαστε τώρα στα 1200 μέτρα υψομετρο. Αύριο θα ανεβουμε στα 2100. Θα προσπαθήσουμε τουλάχιστον!





Sent using BlackBerry

Fw: 1η μερα

Δυο χώρες σε μια μερα. Απο το Μιλάνο στο Κόμο, μετα στο Λουγκανο (Ελβετία) κι απο κει στους πρόποδες των Ελβετικών Αλπεων. 137 χλμ. σε 6ώρες και 30 λεπτά καθαρής ποδηλασίας. Περίπου 8 ώρες με τις στάσεις.



Η Ελβετία είναι πανέμορφη και ποδηλατικος παράδεισος! Πρόβλεψη για ποδηλατοδρομους παντου, ακόμα και στους αυτοκινητοδρομους. Υπέροχο τοπίο διπλα στη λίμνη και στα μεγαλυτερα κομμάτια της διαδρομής.



Η βόρεια Ιταλία μας δυσκολεψε λόγω κινησης, κακών οδηγών και πολυπλοκου οδικού δικτύου. Σταματουσαμε συχνά για να βρούμε προς τα που πρέπει να πάμε. Το τοπίο δεν ελεγε και πολλα με εξαίρεση τη λίμνη του Κομο.



Αισθάνομαι ηδη γεμάτος εικόνες και εμπειρίες. Οι φωτογραφίες δίνουν μικρο μονο μέρος της εικονας.



Αποδείχθηκε οτι σε τέτοιες περιπτώσεις εφαρμόζονται οι ίδιες αρχής με τα brevet. Βρίσκεις το γκρουπ που σου ταιριάζει και πας μαζι τους. Χρειαστηκε να αλλάξουμε τουλάχιστον 3 - 4 γκρουπακια σήμερα. Τρεις Ελληνες, Διονυσης, Μανος κι εγω, μείναμε μαζι συνεχώς. Το GPS του Μάνου μας έσωσε πολλές φορες... Ακόμα θα ψαχναμε πως να φτάσουμε στα σύνορα Ιταλίας Ελβετίας...



Είχαμε όμως και κάποια άσχημα νεα σημερα. Η Χριστίνα έπεσε θύμα κάποιου κακου ποδηλάτη (ναι υπάρχουν και τέτοιοι) που έπεσε απο απροσεξία πανω της, την έριξε κατω και χτύπησε στο γόνατο. Αύριο θα ξέρουμε αν μπορεί να συνεχίσει. Αλλα είναι δυνατή η Χριστίνα, δεν τη φοβάμαι!



Sent using BlackBerry

Fw: Στο αεροδρόμιο

Οπως το ειχα προβλέψει! Η διαδικασια του check-in με "μεγάλη αποσκευη" είναι επίπονη! Τουλάχιστον με την aegean. Έκανα αρκετες βόλτες μεσα στο αεροδρόμιο, κουβαλώντας την 26 κιλών βαλίτσα που περιείχε το ποδήλατο και τον εξοπλισμο μου!



Αφήνω κατα μέρος οτι καθε υπάλληλος εχει προσωπική άποψη για το ποσο πρέπει να πληρώσεις για την επιπλέον αποσκευη! Ευτυχώς είχαμε φροντίσει να πάρουμε γραπτή επιβεβαίωση απο το customer care της Aegean απο πριν, για το τι ακριβώς ισχύει.



Πάντως η αλληλοβοηθεια χρειάστηκε και η αξία της φάνηκε. Σίγουρα θα υπάρξουν πολλές περιπτώσεις στις επόμενες μέρες που θα χρειαστεί να βοηθήσουμε ο ενας τον αλλο.



Τέλος καλο ολα καλα. Ολοι μπήκαμε στις πτήσεις μας. Το ακόμα πιο καλο ηταν οτι φτάνοντας στο Μιλάνο, με δυο διαφορετικές πτήσεις - 4 μέλη της ομάδας στη μια και 3 στην άλλη - είχαμε ολοι τις βαλίτσες μας και τα ποδήλατα μας! Ο luca ηταν ακριβής στο ραντεβού του. Ήρθε να μας παραλάβει με ενα 9-θεσιο mini van. Ο ίδιος πίστευε οτι ηταν αδυνατο να χωρεσουμε ολοι μεις αποσκευές μας. Του απεδειξα όμως οτι 8 άνθρωποι, 7 τεράστιες βαλίτσες ποδηλατων και 7 ταξιδιωτικοί σακοι ΜΠΟΡΟΥΝ να χωρέσουν σε ενα τέτοιο αυτοκινητο! Το ηθικο της ομαδας ανεβηκε πολυ οταν συνειδητοποίησαν οτι θα είμαστε ολοι μαζι και οτι δε χρειαζεται να πάει κανεις με τρενο και λεωφορειο.



Άφιξη στα ξενοδοχεια μας. Μοιράζομαι δικλινο δωμάτιο με το Διονύση. Συναρμολόγηση ποδηλατων και οι πρώτες αναποδιες κάνουν την εμφάνιση τους. Ολα καλα με το δικο μου, αλλα δυο προβλήματα με του Διονύση. Ενα στραβωμενο μπλοκαζ και απορυθμισμενος πίσω εκτροχιαστης. Το πρωτο το διορθωσαμε εύκολα. Για το δευτερο χρειαστηκαμε ανοιχτη γραμμή επικοινωνιας με την Αθήνα. Οι οδηγίες του Λεωνίδα ηταν ακριβείς κι ετσι ξεπεράστηκε κι αυτο.



Ώρα για φαγητο. Μακαροναδα φυσικα, σε κοντινή τρατορια. Επιστροφή στο δωμάτιο, τελευταιε; ετοιμασιες και ... Καληνυχτα. Αύριο εγερτηριο στις 6:30! Το δωμάτιο εχει μια παράξενη, αγωνιστική όψη, με τα δυο ποδήλατα έτοιμα για την περιπέτεια!



Sent using BlackBerry

Η ομάδα οργανώνεται

Χθες, Πέμπτη 4 Ιουνίου, καταφέραμε να συγκεντρωθούμε για πρώτη φορά (σχεδόν) όλοι μαζί για να συζητήσουμε τις τελευταίες λεπτομέρειες του ταξιδιού μας αφού έμεινε ακριβώς μία εβδομάδα μέχρι την αναχώρηση μας. Μόνος απών ο Κωστής ο οποίος είναι εκτός Ελλάδος, επιστρέφει όμως σήμερα και θα τον ενημερώσουμε για το τι αποφασίσαμε εν απουσία του ότι θέλουμε να κάνει (να πληρώσει αυτός το υπέρβαρο όλων μας, να αναλάβει να κουβαλήσει τα τρόφιμα γιατί εμείς βαριόμαστε, να αγοράσει extra ντίζες για όλους μας και άλλα τέτοια δημοκρατικά).

Τελικά μετά πολλών διακοπών για σοβαρότατα θέματα όπως το τι θα παραγγείλουμε και παιδιάααα δεν έχει coca cola zero - θέλετε light; καταφέραμε να καλύψουμε τα θέματα της ατζέντας μας και να χώσουμε μερικούς από εμάς να κάνουν όσα δεν θα χώσουμε τον Κωστή να κάνει. Έτσι το βάρος της ενημέρωσης των χαρτών έπεσε στο Διονύση, της επικοινωνίας με όλο τον κόσμο για όλες τις τελευταίες λεπτομέρειες και της παραλαβής των ποδηλατικών tshirts μας στον Φραγκίσκο και τέλος της επικοινωνίας για τις λεπτομέρειες της διαμονής στον Μάνο.

Σήμερα λοιπόν λάβαμε στα χέρια μας και τις μπλούζες μας και είμαστε εξαιρετικά περήφανοι (και απεριόριστα χαρούμενοι με τους χορηγούς μας αφού έχουμε ήδη βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη για να ετοιμαστούμε για αυτό το εγχείρημα). Καλή μας προπόνηση λοιπόν το τελευταίο τριήμερο πριν την αναχώρηση μας!

Οι μεγάλοι χορηγοί της ελληνικής προσπάθειας!

Ο καιρός που θα ξεκινήσουμε για το Μιλάνο έχει σχεδόν φτάσει και κάνουμε τις τελευταίες προετοιμασίες. Όπως κάθε ανάλογη προσπάθεια, χρειάζεται οργάνωση, προπόνηση και φυσικά έξοδα, όπως τα αεροπορικά εισιτήρια και τα έξοδα διατροφής κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών.

Δύο εταιρείες έδειξαν το έμπρακτο ενδιαφέρον τους για το φιλανθρωπικό μας σκοπό και συμφώνησαν να χορηγήσουν κάποια από τα έξοδα των αθλητών. Έτσι, η εταιρεία Ericsson Ελλάδος προχώρησε στη χορηγία 6 Αθλητών ενώ η εταιρεία Tellabs στη χορηγία 2 αθλητών.

Ευχαριστούμε ολόψυχα τις εταιρείες Ericsson και Tellabs για το ειλικρινές φιλανθρωπικό ενδιαφέρον τους χωρίς το οποίο θα ήταν δυσκολότερο να επιτύχουμε το σκοπό μας.

Ericsson

Tellabs

Ποιοι είμαστε

1000 χιλιόμετρα σε 7 ημέρες…. Και θα περάσουμε και τις Άλπεις… μα ποιοι είμαστε τέλος πάντων; Τρομεροί αθλητές σίγουρα….

Λοιπόν η πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς αυτή. Είμαστε συνάδελφοι οι οποίοι εργαζόμαστε στη Vodafone και ως επί το πλείστον είμαστε ποδηλάτες, αλλά σίγουρα όχι αθλητές βάσει του ορισμού που έχουμε συνηθίσει να δίνουμε στους αθλητές. Έχουμε και μία δρομέα μαζί μας που την κολλήσαμε και αποφάσισε να μας ακολουθήσει. Είμαστε άνθρωποι που αγαπούν τον αθλητισμό και την ενεργή ζωή και προσπαθούν να ισορροπήσουν τη δουλειά τους και έναν πιο ενεργό τρόπο ζωής. Είμαστε οι παρακάτω:

Αλεβιζάκης Διονύσης

Βέλλης Φραγκίσκος

Γκιόκας Μάνος

Κιτσανέλης Δημήτρης

Κοντόπουλος Κωστής

Σιούμη Ντιάνα

Τσίτουρας Νικόλαος

Φωτεινοπούλου Χριστίνα


Για περισσότερες λεπτομέρειες δείτε και τα μικρά βιογραφικά μας που ακολουθούν.

Βέλλης Φραγκίσκος

Ξεκίνησα να οργώνω την πόλη με ποδήλατο το 1984. Σταμάτησα το 1990. Ξανάρχισα μετά από 18 περίπου χρόνια! Πέρσι (Μάιο 2008) ανακάλυψα - λίγες μέρες πριν γίνει - το Biking Initiative του 2008. Όμως δεν ήμουν έτοιμος (ούτε από εξοπλισμό, αλλά ούτε κι από φυσική κατάσταση) να συμμετέχω. Έδωσα υπόσχεση στον εαυτό μου ότι το 2009 θα είμαι παρών στην αντίστοιχη πρωτοβουλία! Και να ' μαι!

Από τον Ιανουάριο του 2009, κάνω μεγάλες αποστάσεις στο δρόμο και στις 11 Απριλίου πέτυχα τον πρώτο μου μεγάλο στόχο. Τερμάτισα το πρώτο μου brevet (200 χλμ. ποδηλασίας, χωρίς εξωτερική βοήθεια, με μέγιστο όριο τερματισμού τις 13 1/2 περίπου ώρες). Χρειάστηκα 11 1/2 από αυτές (τις ώρες), αλλά τα κατάφερα και είμαι περήφανος γι ' αυτό! Ο επόμενος μεγάλος στόχος μου είναι το ταξίδι Μιλάνο - Ντίσελντορφ.

Κάνω ποδήλατο γιατί προσφέρει αερόβια άθληση σε υπαίθριο χώρο, αφήνει μια ανεπανάληπτη αίσθηση ελευθερίας, βοηθάει να αδειάζει το μυαλό από σκοτούρες και να γεμίζει με εικόνες. Συνδυάζοντας τον αθλητισμό, την υπέρβαση των ατομικών ορίων και τη φιλανθρωπική δράση, φιλοδοξώ να προσφέρω στα Παιδικά Χωριά SOS, να συγκεντρώσω εμπειρίες και να φέρω κι άλλους κοντά στην ποδηλασία.

Αλεβιζάκης Διονύσης

Η δική μου ιστορία ξεκινάει το 2004, όπου και γνώρισα στον εργασιακό μου χώρο τον άνθρωπο που μου άλλαξε την ζωή σε πολύ μεγάλο βαθμό, μέχρι και σήμερα. Χωρίς να πολύ καταλάβω τι ακριβώς έγινε, σιγά-σιγά άλλαξα και από το παιδί της καφετέριας και της μπύρας έγινα άνθρωπος με πολλά χόμπι που όλα έχουν ένα κοινό στοιχείο, την άθληση σε υπαίθριους χώρους.

Η αρχή έγινε με την αναρρίχηση, ενώ η αγορά του πρώτου μου ποδηλάτου δεν άργησε πολύ να έρθει. Ήταν τέλη του 2006 όταν αγόρασα το πρώτο μου ποδήλατο βουνού και φυσικά φίλοι και γνωστοί με κορόιδευαν, λόγο ηλικίας, τι κάνεις στα γεράματα και τέτοια πράγματα.

Το Μάιο του 2007 πήρα μέρος στον πρώτο μου αγώνα τριάθλου, πάλι υπό την παρακίνηση συναδέλφου, οπότε είχα και την πρώτη μου επαφή με ποδήλατο δρόμου. Στον αγώνα εκείνον έτρεξα με δανικό ποδήλατο που είχα παραλάβει μόλις μία εβδομάδα νωρίτερα αλλά η ταχύτητα της κούρσας ήταν αυτή που με έπεισε να αγοράσω και ένα τέτοιο ποδηλατάκι. Από τότε έχω διανύσει χιλιάδες χιλιόμετρα πάνω στα ποδήλατα μου είτε κάνοντας βόλτα είτε σαν προπόνηση ακόμα και παίρνοντας μέρος σε αγώνες.

Το ποδηλατικό ταξίδι Μιλάνο-Ντίσελντορφ το βρίσκω σαν μια ακόμα προσωπική δοκιμασία, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά, αλλά και σαν μια προσπάθεια οικονομικής ενίσχυσης για τα ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΩΡΙΑ SOS.

Κοντόπουλος Κωστής

Η σχέση μου με το ποδήλατο ξεκινάει από τα παιδικά χρόνια, όπως στους περισσότερούς από εμάς. Αλλά τα τελευταία χρόνια την ανακάλυψα εκ νέου με την γνωριμία μου με την ορεινή ποδηλασία. Κάνω ποδήλατο καθαρά ερασιτεχνικά και για την μοναδική απόλαυση του να εξερευνώ την ποικιλομορφία των πολλών ορεινών τοπίων που είναι προικισμένη η χώρα μας.

Σιούμη Ντιάνα

Ξεκίνησα να κάνω ποδήλατο πριν από τέσσερα χρόνια. Αφορμή ήταν ο πρώην φίλος μου, που ήταν παλιά και προπονητής ποδηλασίας. Μέχρι τότε είχα να κάνω ποδήλατο από παιδί, και η πρώτη συγκλονιστική συναισθηματική ανακάλυψη, ήταν ότι με το που ξανανέβηκα στο ποδήλατο ήταν σαν να γύρισε ο κόσμος αυτομάτως 3 δεκαετίες πίσω : -) Μετά ακολούθησαν και πολλές άλλες : -)

Οι υποχρεώσεις δεν μου επιτρέπουν να προπονούμαι όσο θα ήθελα. Ειμαι και φοβιτσιάρα με τα αυτοκίνητα, οπότε είναι αδύνατον να το βάλω στην καθημερινότητά μου στις μετακινήσεις στην πόλη, κι έτσι μένει ένα Σαββατοκύριακο που πρέπει να το φορτώσεις στο αυτοκίνητο και να πάς κάπου εκτός Αθηνών για να ευχαριστηθείς. Αυτό φυσικά δεν γίνεται κάθε ΣΚ, οπότε τα χιλιόμετρα που γράφω τελικά είναι πολύ πολύ λιγότερα απ’όσα θα ήθελα. Παρόλα αυτά, έχω καταφέρει μερικούς μικρούς άθλους. Μου αρέσει πολύ να ταξιδεύω στο εξωτερικό και να εξερευνώ τη χώρα που βρίσκομαι με το ποδήλατο. Ετσι, έχω καταφέρει να επισκεφθώ και να εξερευνήσω ποδηλατικώς την Ταυλάνδη, την Πορτογαλία, την Κούβα, και πέρυσι, συμμετέχοντας στo αντίστοιχο ποδηλατικό event που έγινε από το Dusseldorf στο Newbury, περάσαμε από Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Γαλλία, και τελικά Αγγλία.

Τα ποδηλατικά ταξίδια τα ξεκίνησα χάρις στον πρώην φίλο μου, αλλά έχουν γίνει πια πολύ δικό μου κομμάτι, κι ετσι τα συνεχίζω μόνη μου. Αυτό που θεωρώ μαγικό στο ταξίδι με ποδήλατο, είναι ότι έχει τη σωστή ταχύτητα ώστε να σου επιτρέπει να ταξιδεύεις μέσα στη χώρα, αλλά ταυτόχρονα η εμπειρία από την επαφή με τον κόσμο και το περιβάλλον είναι εμπειρία περπατήματος, και δεν χάνεις τη λεπτομέρεια και την επαφή που θα έχανες αν ταξίδευες οδηγώντας.

Στο εξωτερικό είναι διαδεδομένο να συνδυάζεται ένας αγώνας με έναν φιλανθρωπικό σκοπό. Οι χορηγίες συνήθως γίνονται ανά χιλιόμετρο (π.χ. 1 ευρώ το χιλιόμετρο) έτσι ώστε να λειτουργήσει ως διπλό κίνητρο. Όταν δηλαδή είσαι πάνω στις Αλπεις, λιώμα από την κούραση, ένα βήμα πριν τα παρατήσεις, να έχεις να σκεφτείς ότι αν τα παρατήσεις τώρα, θα χαθούν χρήματα από τη βοήθεια που θα έφτανε σε παιδιά που την έχουν ανάγκη.
Φέτος είναι η δεύτερη χρονιά που οργανώνεται ένα τέτοιο ποδηλατικό event, και φαίνεται ότι θα καθιερωθεί. Τα παιδικά χωριά SOS επιλέχθηκαν φέτος γιατί εμπιστευόμαστε τη δουλειά τους και πιστεύουμε ότι αξίζει να ενισχυθεί. Παρόλα αυτά, κάθε χρόνο σκοπεύουμε να επιλέγουμε και μία διαφορετική παιδική οργάνωση, γιατί υπάρχει πολύς κόσμος εκεί έξω με καλές προθέσεις και με πρωτοβουλίες που πρέπει να ενισχυθούν.

Κιτσανέλης Δημήτρης

Πολύ πιθανόν να με βρείτε βραδυνές ώρες να ποδηλατώ μέσα στην πόλη ή ακόμα και να τρέχω στους δρόμους της, αλλά και στα γύρω βουνά κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.
Δεν υπάρχει συγκεκριμένος στόχος, παρά μόνο η επιθυμία μου να είμαι συνέχεια σε αθλητική δράση εκτός γυμναστηρίων και κλειστών χώρων.

Ξεκίνησα με ένα κίτρινο –αγνώστου μάρκας- κουρσάκι αρχές δεκαετίας του 90 και συνέχισα με το αγαπημένο μου κόκκινο Peugeot τις ποδηλατικές εξορμήσεις σε προαστιακές αποστάσεις και, αργότερα, σε μικρά «ταξιδάκια» ως την Κόρινθο και τη Θήβα. Επειδή όμως οι αναζητήσεις μου με έφεραν κοντά στο βουνό και τη φύση και το Peugeot κουραζόταν να το έχω στον ώμο σε ορειβατικά μονοπάτια, αγόρασα και ένα mountain bike για να κάνω τη γνωριμία μου και με βουνίσιες διαδρομές.

Απασχολώ και τα δύο τακτικά (ένα καινούριο κουρσάκι πήρε τη θέση του παλιού), ενώ λαμβάνω μέρος σε κάθε αγώνα που διοργανώνεται με κέφι και θέληση για διασκέδαση.
Και βέβαια όταν μου γνωστοποιήθηκε η προσπάθεια του GBI για ποδηλασία στις Αλπεις για φιλανθρωπικό σκοπό δε χρειάστηκε και πολύ για να πάρουν τα μυαλά μου αέρα και ήδη να ετοιμάζομαι πυρετωδώς. Αυτή είναι μια προσπάθεια ζωής και είμαι συγκινημένος που θα αποτελέσω και εγώ κομμάτι της.

Φωτεινοπούλου Χριστίνα

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Εγώ δρομέας είμαι, δρομέας ήμουνα και μάλλον δρομέας θα μείνω. Μια φορά όμως πριν από πολλά χρόνια (το 2005 ήταν θαρρώ) πήρα μέρος σε έναν multi αγώνα τον “Pindos Challenge”.

Αυτός συμπεριλάμβανε τρέξιμο βουνού, ποδήλατο και καγιάκ. Να σημειώσω ότι έβρεχε καταρρακτωδώς καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα, ότι χάθηκα δύο φορές, ότι μου επιτέθηκαν τα τσοπανόσκυλα από μία στάνη στη μέση του πουθενά και ότι τελικά βγήκα πρώτη γυναίκα στο ατομικό και πήρα και κύπελλο γιατί ήμουν η μόνη γυναίκα στην συγκεκριμένη κατηγορία.

Από τότε λοιπόν μου έμεινε η γλύκα του ποδηλάτου, δεν είχα όμως την ευκαιρία να εξασκήσω το τεράστιο πηγαίο ταλέντο μου. Φέτος λοιπόν, όταν έμαθα ότι ποδηλάτες από όλο τον κόσμο θα κάνουν αυτό το εγχείρημα αποφάσισα ότι πρέπει και εγώ να συνεισφέρω και βέβαια να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου.

Ούσα όμως πρακτικά άσχετη από το ποδήλατο ζήτησα και έλαβα την πραγματικά ανεκτίμητη βοήθεια του περιοδικού mbike (έχω τη στήλη «Ιστορίες του δρόμου» στο αδερφάκι περιοδικό «Runner») καθώς και του προπονητή Βασίλη Κρομμύδα (www.coachingservices.gr) ο οποίος μου έφτιαξε ένα πρόγραμμα στα μέτρα μου.

Από τότε, που με χάνεις που με βρίσκεις ψάχνω δρόμους να προπονηθώ και αγώνες να βγω τελευταία. Άντε και εις ανώτερα!

Γκιόκας Μάνος

Όλα άρχισαν πριν από δύο περίπου χρόνια, όταν κάποια στιγμή αναπολούσα την ηρεμία και την ξεγνοιασιά των παιδικών μου χρόνων , τις ατελείωτες καλοκαιρινές διακοπές και τις σχεδόν καθημερινές ποδηλατικές μου βόλτες… Σχεδόν στα 40 μου !!,ως λάτρης της φύσης και γενικά όλων των δραστηριοτήτων που έχουν να κάνουν με βουνό και θάλασσα, αποφάσισα να ασχοληθώ με την ορεινή ποδηλασία..

Σήμερα μπορώ να πω ότι το mountain bike έχει εξελιχθεί ως βασικό χόμπι μου και αφιερώνω αρκετό από τον εναπομείναντα χρόνο μου για να το εξασκώ, λαμβάνοντας μέρος ακόμη και σε αγωνιστικές διοργανώσεις ερασιτεχνικού κυρίως χαρακτήρα.

Η ποδηλατοδρομία αποτελεί για μένα πρόκληση και είναι γεγονός ότι έχω ξεκινήσει προπονήσεις για να μπορέσω να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις της διαδρομής. Γεγονός είναι επίσης ότι αισθάνομαι υποχρέωση ως εκπρόσωπος της ελληνικής συμμετοχής ,απέναντι σε όσους στηρίξουν την προσπάθειά μας στο πλαίσιο του φιλανθρωπικού χαρακτήρα της διοργάνωσης.

Τσίτουρας Νικόλαος

Ποδήλατο έκανα όσο θυμάμαι τον εαυτό μου. Το 2007 πήρα το πρώτο μου σοβαρό Cross Country Bike και σάρωσα προάστια ραχούλες κάμπους και βουνά. Η αδρεναλίνη που μου χάριζε όταν κατέβαινα βουνοπλαγιές και ιδιαίτερα κακοτράχαλες με έκανε και πήρα το πρώτο μου καθαρά downhill ποδηλατάκι μου. Aυτή τη διοργάνωση με αυτό το σκοπό και με αυτή τη δόση τρέλας που διακατέχει του περισσότερους από εμάς δεν θα την έχανα με τίποτα.

Από το Μιλάνο στο Ντίσελντορφ με ποδήλατο για τα Παιδικά Χωριά SOS

Στις 12 Ιουνίου θα ξεκινήσουμε από το Μιλάνο ένα μεγάλο ταξίδι με τα ποδήλατα μας. Στόχος μας είναι να περάσουμε τις Άλπεις και να φτάσουμε στο Ντίσελντορφ στα πλαίσια μιας διεθνούς σχετικής προσπάθειας το Global Biking Initiative. Τώρα βέβαια μπορεί εύλογα να αναρωτηθείτε: Καλά γιατί θα το κάνετε αυτό;

Η απάντηση είναι απλή και αναμενόμενη: Είμαστε τρελοί...

... αλλά επίσης ενδιαφερόμαστε και για τον συνάνθρωπο μας μέσα στην τρέλα μας.

Και εξηγώ αμέσως. Το ενδιαφέρον μας έγκειται στο ότι μερικοί συνάνθρωποι μας δεν έχουν την τύχη που έχουν οι περισσότεροι από εμάς να έχουν γεννηθεί ή να συνεχίζουν να βρίσκονται υπό την προστασία μίας συμβατικής οικογένειας. Αυτό το κενό έρχονται να καλύψουν διάφοροι οργανισμοί οι οποίοι άλλοι καλύτερα και άλλοι χειρότερα προσφέρουν την κοινωνική, ψυχολογική, εκπαιδευτική και όποια άλλη στήριξη μπορούν στα παιδιά που αγκαλιάζουν.

Πιστεύουμε ότι τα χωριά SOS με τον καλύτερο τρόπο προσφέρουν όχι ελεημοσύνη, αλλά αυτό που οφείλουμε ως άνθρωποι να προσφέρουμε σε όλους, δηλαδή μια υγιή και χαρούμενη οικογένεια.

Γι αυτό τον λόγο ζητούμε να προσφέρουμε όλοι από ένα μικρό ποσό προς τα χωριά SOS. Η δική μας δέσμευση είναι ότι μέσα σε 7 ημέρες θα διανύσουμε περίπου 1000 χλμ περνώντας τις Άλπεις με τα ποδήλατα μας. Με αυτήν την προσπάθεια μας, θα κάνουμε κάτι που είναι εξαιρετικά δύσκολο για εμάς. Θα επενδύσουμε τον χρόνο μας για να προπονηθούμε και τις ημέρες αδείας μας για να το ολοκληρώσουμε επιτυχώς. Αυτό που ζητάμε από εσάς είναι απλό. Να θυμηθείτε να δώσετε όποιο ποσό μπορεί ο καθένας υπέρ των χωριών SOS. Όλες οι προσφορές θα είναι επώνυμες, ανεξαρτήτως ποσού και θα συνοδεύονται από σχετική απόδειξη από τα χωριά SOS.

Και μία ακόμη σημαντική λεπτομέρεια: Καθώς όλοι μας δουλεύουμε στην ίδια πολυεθνική εταιρεία και η σχετική προσπάθεια έχει ξεκινήσει από συναδέλφους μας στο εξωτερικό, έχουμε επίσης τη δέσμευση της εταιρείας μας ότι θα διπλασιάσει το ποσό που θα καταφέρουμε να συγκεντρώσουμε!

Μέσα από αυτόν τον χώρο λοιπόν, τις προσεχείς ημέρες θα σας ενημερώσουμε για το ποιοι ακριβώς είμαστε, την ανάλογη προσπάθεια τα προηγούμενα χρόνια, την πρόοδο μας και θα απαντούμε σε όλες τις ερωτήσεις σας.

Ευχηθείτε μας λοιπόν καλή επιτυχία και … καλά κουράγια!